امام علی در تمام عمر شریف خود از شجاعت فوق العاده ای برخوردار بود.
ایشان درباره نوجوانی خود می فرماید:
من در دوران نوجوانی بزرگان و شجاعان عرب را به خاک افکندم و شاخه های بلند درخت قبیله ربیعه و مضر را در هم شکستم.
در جای دیگر می فرماید:
آن ویژگی که در جوانی داشتم،در سن کهولت به همان صورت باقی است!
به خدا سوگند من در دنبال این لشکر بودم و آنها را به پیشروی وامی داشتم تا باطل به کلی عقب نشینی کرد و حق ظاهر شد.
در این راه هرگز ناتوان نشدم و ترس مرا احاطه نکرد.
هم اکنون نیز به دنبال همان راه می روم و پرده باطل را می شکافم تا حق از درون آن خارج گردد.
در جواب نامه معاویه نیز می فرماید:
من ابوالحسن،درهم کوبنده جد و برادر و دایی تو در روز بدر!
اکنون همان شمشیر با من است و با همان قلب پرتوان با دشمن روبرو می شوم!
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
منبع:
?نهج البلاغه/خطبه ۱۹۲
?نهج البلاغه/خطبه ۳۴
?نهج البلاغه/نامه ۱۰